Wspomnienie dr. Williama C. Levengooda

Dr. Levengood, biofizyk i pionier laboratoryjnych badań agrosymboli, zmarł w wieku 88 lat. Jego wieloletnie badania próbek z kręgów całego świata przykuły uwagę świata nauki. Naukowiec drogą labolatoryjną dowiódł, że w roślinach z kręgów występują anomalie, które nie dało się wytłumaczyć w żaden logiczny sposób. Mimo kontrowersji i prób szydzenia z prac grupy BLT, niektóre prace tego naukowca w dalszym ciągu są nie do zakwestionowania.

Dr. Levengood był długoletnim mieszkańcem Michigan. Jego dorobek naukowy i osiągnięcia w dziedzinie biofizyki są ogromne. Levengood kształcił się na Uniwersytecie w Toledo w dziedzinie fizyki i matematyki, Ball State University (w dziedzinie biologii) i Uniwersytecie Michigan (zdobył na tej uczelni doktorat z biofizyki). Przez wiele lat pracował jako fizyk w nieistniejącym już Instytucie Nauki i Technologii oraz Zakładzie Zasobów Naturalnych Uniwersytetu Michigan. Począwszy od lat 70 – tych zaczął pełnić stanowisko dyrektora w Wydziale ds. Biofizyki, jednocześnie działał jako doradca naukowy dla różnych firm z sektora prywatnego.

Z uwagi na swoje wszechstronne zainteresowania naukowe miał w swoim własnym domu prywatne laboratorium, gdzie przeprowadzał własne eksperymenty z roślinami i uzyskał dzięki temu kilka patentów m.in. na kiełkowanie niektórych roślin uprawnych, ich wigor oraz rozwój nowych odmian roślin po przez genetyczne modyfikacje. Był autorem ponad 50 prac naukowych w profesjonalnych czasopismach naukowych, m.in. The American Journal of Physics.

Współtwórca BLT

Trudno o lepszą postać świata nauki w profesjonalnych badaniach agrosymboli. W grudniu 1990 r., po tym jak jego żona oglądnęła program telewizyjny o kręgach zbożowych (który on sam też oglądał później), Levengood skontaktował się z Patem Delgado (z jednym z czołowych badaczy kręgów zbożowych z Anglii), co zaowocowało wieloletnią współpracą i wymianą próbek roślin z kręgów. Dr. Levengood przeprowadzał swoje badania głównie w swoim laboratorium na Uniwersytecie w Michigan. Praktycznie z marszu Levengood

stwierdził w nadesłanych mu próbkach wiele nieprawidłowości w strukturze morfologicznej roślin w stosunku do próbek kontrolnych, pobranych poza kręgami. Z wolna powstawał więc zestaw danych nieprawidłowych zmian charakterystycznych dla roślin z kręgów zbożowych.

W 1992 roku John A. Burke (biznesmen z Nowego Yorku i pasjonat teorii o elektromagnetyzmie) i Nancy Tablott (producentka muzyczna i absolwentka Harvad College z Uniwersytetu Maryland), zainteresowali się wynikami badań dr. Levengooda i w wyniku nawiązanej współpracy została utworzona grupa badawcza BLT Research Team.

W przeciągu dziesięciu lat próbki roślin (a później także gleby), były zbierane przez pracowników terenowych grupy w wielu krajach na świecie i trafiały pod strzechy laboratorium Levengooda w Michigan. W tym okresie Levengood analizował próbki roślin i gleby nie tylko z Wielkiej Brytanii, ale także z Niemiec, Holandii, Izraela, Austrii, USA i Kanady. W późniejszych latach lista krajów została wydłużona o Belgię, Polskę, Włochy i kraje skandynawskie. Wyniki badań były publikowane w wielu pracach pióra Levengooda: ,,Anomalie anatomiczne w próbkach z kręgów zbożowych” (1994), ,,Pół – ciekłe ślady meteorytowego żelaza w kręgach zbożowych” (1995) i ,,Rozproszenie energii w kręgach zbożowych” (1999).  W 1994 i 1999 r. opracowania te były publikowane w Psychologia plantarum i Scientific Exploration.

Agrosymbole i efekt MIR

Wnioski, jakie nasuwały się z przeprowadzonych badań odbiegały zasadniczo od stwierdzania klasycznych wskaźników mechanicznych uszkodzeń w wyłożonych roślinach (co jest zgodne z zastosowaniem deski i sznurka w procesie wykładania zboża) i skupiały się na kompleksowym wpływie pola elektromagnetycznego na rośliny. W kłosach roślin z kręgów i ich węzłach stwierdzono empirycznie tendencje wzrostową (co w przypadku mechanicznie uszkodzonych roślinach objawia się raczej po przez zahamowanie wzrostowe roślin), zgodnie z zasadą fizyki Beer – Lamberta o absorbcji pola elektromagnetycznego przez materię.

Przykłady próbek roślin badanych przez dr. Levengooda

Levengood w swoich badaniach stwierdził ponadto zmiany w wegetacji roślin, co – jak to często bywa w nauce – było dziełem przypadku. Kiedy dr. zapomniał opróżnić do kosza próbek roślin z kręgów, przetrzymywanych w szczelnie zamkniętym boksie, stwierdził ku swojemu zdziwieniu, że próbki pozbawione wody i światła po dwóch tygodniach nie obumarły. Jak się można domyśleć, próbki kontrolne z poza kręgu, poddane takiemu eksperymentowi, nie przetrwały takiej próby czasu.

Levengood wraz z Johnem Burke ostatecznie byli w stanie w warunkach laboratoryjnych powtórzyć ten efekt na roślinach. Stwierdzili przyspieszone tempo wzrostu roślin, zwiększoną wydajność i zwiększoną ,,odporność na stres” (czyli odporność na suszę i brak promieni słonecznych) po przez poddawanie ich działaniu impulsów elektrycznych. Efekt ten został nazwany ,,Procesem MiR” i w ostatecznych rozrachunku został także później opatentowany.

Plazma z jonosfery

Efekt MIR został – jak się można domyśleć – stwierdzony w próbkach z kręgów i na pewno nie mógł być wynikiem działania siły mechanicznej z udziałem deski. Był to – zdaniem naukowców – skutek działania energii elektromagnetycznej nieznanego źródła.    

Levengood nieco później pokusił się o wystawienie własnej hipotezy, która niejako korespondowała z tezą postawioną przez meteorologa dr. Terenca Meadena. Uważał on, że energia oddziaływująca kompleksowo i punktowo na rośliny pochodzi z górnych warstw atmosfery – jonosfery i może nią być zjonizowany wir plazmy (Meaden z kolei uważał, że wiry plazmy odpowiedzialne za tworzenie kręgów pochodziły z dolnych warstw atmosfery), co spotkało się z dość ostrą krytyką wśród bezstronnych badaczy agrosymboli.

Niektóre z ustaleń Levengooda zostały niezależnie potwierdzone przez innych naukowców, bodaj najsłynniejsze są badania ,,Clay mineral XRD study” na próbkach z kręgów kanadyjskiej formacji z Edmonton (1999), sfinansowane przez Lauranca Rockefellera. Udział Levengooda w tych badaniach ograniczył się tylko do przebadania próbek gleby na obecność materiałów magnetycznych. Czterech innych badaczy, biorących udział w analizie próbek, nie wiedziało skąd pochodził materiał badawczy.

Wyniki badań statystycznie stwierdziły anomalie w strukturze morfologicznej roślin i wpływ czynników zewnętrznych na ich anomalną wegetację. Nawet jeden z ekspertów zaangażowany w badania stwierdził wpływ energii nieznanej nauce.

Końcowe lata badań naukowych Levengooda koncertowały się już na zagadnieniach biofizycznych i wpływie pola bioelektrycznego na żywe organizmy. W sprawie kręgów zbożowych Levengood nigdy nie zmienił swojego zdania i stale rozwijał swoje teorię. W ostatnich latach napisał książkę wraz z Penny Kelly Consciosuness and Energy Vol. 2, w której połączył zjawisko agroglifów z tezą o polu świadomości.

Mimo wytknięcia wielu błędów badaniom Levengooda, jego dorobek naukowy w kwestii kręgów zbożowych był fundamentem, na który powoływało się wielu badaczy. Sam Levengood podchodził bardzo obiektywnie do swoich wyników badań i starał się – mimo kilku roboczych hipotez - raczej stronić od spekulowania. Chciał aby stwierdzone przez niego drogą naukową anomalie w kręgach stały się podwaliną pod badania dla naukowców z innych dziedzin i specjalności.