Kręgi z przeszłości; nowe rewelacje

Zagadka agrosymboli, mimo usilnych prób torpedowania jej argumentami o działalności na polach tzw. cropmakerów, dzięki ostatnim odkryciom historycznym wychodzi z takich sceptycznych opinii obronną ręką. Odkrycia poczynione przez pewnego tasmańskiego archeologa, Greg’a Jefferys’a otwierają furtkę nowym spekulacjom i zachęcają wielu fanów ,,prawdziwych agroglifów” do własnych poszukiwań starych, czasami przedwojennych, zdjęć, które umacniają coraz bardziej tezę wielu badaczy, że kręgi zbożowe to coś więcej niż tylko współczesne zabawy z deską w terenie.

Kiedy pod koniec lat 80 – tych tematyka agrosymboli cieszyła się dużym uznaniem i publikowane w prasie artykuły dr. Meaden’a torowały drogę do poważnych naukowych spekulacji, grono sceptyków wytykało teoriom meteorologicznym Meaden’a oraz paranaukowym hipotezom Colin Andrews’a i Pat’a Delgado liczne błędy. Prof. Chalres Thomas na łamach magazynu The Cerealogist  w 1991 r. wyrażał na temat teorii o naturalnym pochodzeniu kręgów zbożowych swój krytycyzm następująco: ,,Obszar Wessex został dokładnie obfotografowany przez ostatnie pół wieku z uwagi na znajdujące się na tym terenie cenne z naukowego punktu widzenia znaleziska archeologiczne. Olbrzymie sumy pieniędzy wpompowane w prace archeologiczne pozwoliły odkryć wiele nowych stanowisk kultu człowieka okresu neolitu. Kręgi zbożowe nie pojawiają się na starych fotografiach lotniczych. Toteż dziś możemy mniemać, że są czymś absolutnie nowym w tej części Wlk. Brytanii”.

Powyższe słowa nie były wyssane z palca. prof. Thomas był znanym wówczas archeologiem i miał dostęp do archiwalnych zdjęć archeologicznych. Ich wcześniejsza analiza pozwoliła mu wyrazić w ten sposób swoje dość szorstkie w nawiązaniu do naukowych rewelacji Meaden’a zdanie. Wtórował mu współtwórca organizacji Center for Crop Circle Studies (CCCS), autor bestselerowej książki o agrosymbolach The Crop Circle Enigma, Ralph Noyes oraz inny znany wówczas badacz, Paul Fuller. Ten drugi w magazynie The Ceoroligst przyznał rację Charles’owi twierdząc, że po przeanalizowaniu zdjęć archeologicznych z okresu 1920 – 1940, niczego niezwykłego w kontekście agroglifów nie doszukał się.

Tasmański uczony w pogoni za kręgami

Dziś wiemy, że wyżej wymieni panowie nie do końca mieli racje. Sam Paul Fuller dokonał już pierwszej rehabilitacji swoich osądów w połowie lat 90 – tych, gdy po analizie niektórych materiałów fotograficznych, będących częścią opublikowanego Narodowego Wykazu Zabytków w Wlk. Brytanii, doszukał się jednak pewnych fotografii lotniczych z potencjalnymi kręgami z lat 50 – tych.

Ale dopiero niedawne analizy zdjęć fotograficznych przeprowadzone przez Greg’a Jefferys’a dość mocno przewartościowały sceptyczny punkt widzenia wielu osób traktujących kręgi zbożowe jako zwykłe ,,zjawisko socjologiczne”.  Greg przeanalizował wiele starych zdjęć Anglii z okresu 1940 – 1950 i doszukał się bardzo wielu świadectw na obecność agrosymboli. Trudno zwyczajnie uznać zebrany przez niego materiał fotograficzny za dowód na obecność ,,legów w zbożu”, czy – jak niektórzy próbowali tłumaczyć - ,,lądowisk spadochroniarzy sił powietrznych RAF-u”. Greg jest znanym i cenionym na świecie specjalistą ds. analizy zdjęć satelitarnych pod kątem występowania nieznanych stanowisk archeologicznych. Jefferys odkrył wiele zaginionych wraków statków i samolotów. Jego osobiste zainteresowania tematyką kręgów zbożowych zbiegły się w czasie z najnowszymi możliwościami technologicznymi. Sporo w tej kwestii dopomogła dostępna w Internecie aplikacja Google Earth. Funkcjonująca od niedawna zakładka do starych zdjęć lotniczych, pozwala internautom cofnąć się w czasie i prześledzić znane i nieznane miejsca sprzed wielu lat. Greg wykorzystał swoje wieloletnie doświadczenie i dotarł do nie lada ,,zdjęciowych rodzynek”. Jego oficjalne wyniki badań nie są bynajmniej przejawem szalonego fantasty, który w każdej kropce na polu widzi krąg zbożowy. Greg poświęcił wiele czasu na badanie potencjonalnych zdjęć z kręgami. W swoich dochodzeniach brał pod uwagę takie czynniki, jak ukształtowanie terenu, kąt padania światła i inne istotne w sprawie szczegóły na dużych powiększeniach. Rezultaty tych badań pretendują do miana rewulucyjnych i dowodzą, że kręgi zbożowe w Wlk. Brytanii pojawiły się dużo wcześniej za nim pierwsi ,,cropmakerzy” – Doug i Dave - wyszli w pole z deską.

Przykładowy krąg analizowany przez Greg'a.1945 (Surrey)

Ten sam krąg w powiększeniu. Widać wyraźnie ściany stojącego zboża

Najnowsze rewelacje

East Kennet 1953

Zainteresowanie wynikami badań Jefferys’a otworzyło furtkę innym do własnych poszukiwań. Internauci zamieszczają w sieci swoje stare fotografie, niepublikowane nigdzie zdjęcia lotnicze oraz wertują bazę zdjęć zgromadzoną w Google Earth. W efekcie światło dzienne ujrzało m.in. nieznane zdjęcie lotnicze z 1953 r. z obszaru East Kennet (współcześnie jest miejscem częstych manifestacji agrosymboli). Przedstawia ono dwa kręgi na polu. Analizując to samo miejsce przy użyciu dzisiejszych zdjęć satelitarnych wykluczono ewentualne czynniki ukształtowania terenu, które na zdjęciu z przed sześćdziesięciu lat mogły być wzięte omyłkowo za kręgi.

Kolejne zdjęcie z lat 40 – tych prezentuje na obszarze rolnym przynależnym do East Knoyle w Warminister (hrabstwo Wiltshire) aż jedenaście kręgów. Biały kolor może oznaczać precyzyjnie wyłożony fragment zboża na kształt idealnego koła, który odbijał intensywnie światło w chwilą wykonywania zdjęcia z samolotu.

East Knoyle

Ciekawe zgrupowanie pojedynczych kręgów na polu ilustruje kolejna fotografia z okresu drugiej wojny światowej wykonana w Easton w Cambridgeshire. Kręgi ułożone są w jednej linii. Z kolei fotografia zrobiona w tym samym okresie w Peterborough ukazuje dwa kręgi obok trójkątnego kształtu.

Easton w Cambridgeshire

Peterborough

Ale nie tylko pola Anglii znalazły się pod lupą internautów. W sieci pojawiło się również zdjęcie lotnicze z okresu wojennego Niemiec. Przelatujący lotnik przez południową część tego kraju w okolicach Regensburg zrobił zdjęcie, na którym widać pojedynczy krąg. Błędem byłoby raczej zakładać, że było to dzieło zwykłej trąby powietrznej, gdyż jest to idealnie okrągły kształt. Mógł mieć około 10 metrów średnicy.  

Regensburg. Niemcy. Okres II wojny światowej

Niestety nie dysponujemy fotografiami lotniczymi z lat 40 – tych z terenu Polski. Nasz kraj, w przeciwieństwie do Wielkiej Brytanii, nie został tak dokładnie obfotografowany. Nie oznacza to bynajmniej, że takich zdjęć z pierwszej połowy XX wieku nie ma. Kto wie, być może uda się komuś dotrzeć do starej fotografii z agrosymbolem i po raz kolejny zagrać na nosie sceptykom, którzy w kręgach zbożowych nie widzą niczego szczególnego oprócz ludzkiego żartu.

Poniżej mały rzut okiem na niektóre mało znane sprawy dotyczące agrosymboli z ostatnich 50 lat. Czy mogły być dziełem człowieka ?

Australia, 1973 r. Bordertown. Siedem pojedynczych kręgów pojawiło się na polu w południowej części Australii 8 grudnia i następnego dnia informacja została przekazana do lokalnej gazety The Advertiser. Ich średnica wachała się pomiędzy 2 do 4,5 metra.

Brazylia (rejon Ibiuna) 1969 r. Dwa pojedyncze kręgi zostały odkryte w trawie koło Ibiuna niedaleko Sao Paulo 17 czerwca. Wegetacja roślina była ułożona przeciwnie do wskazówek zegara. Ponadto w środku znajdowało się sześć otworów w ziemi.

Nowa Zelandia, Puketutu. Kilka kręgów w trawie zostało odkrytych w 1969/1970 r. niedaleko Puketutu w październiku. Rośliny były w niektórych miescach klasycznie zaczesane i przyciśnięte do ziemi. Ponadto w wielu miejscach widać było ślady ,,przypaleń”, co bardzo szybko zostało podchwycone przez lokalną prasę i uznane za manifestacje zjawiska UFO na farmie.

Pojedynczy krąg w zbożu został znaleziony na farmie w Pullabooka, położonej 250 km na zachód od Sydney w grudniu 1974 r.. Sprawa została szeroko udokentowana w mediach. Prawdopodobnie poraz pierwszy w historii skamerowano krąg w ramach reportażu dla lokalnej telewizji. Tego samego miesiąca niedaleko został odkryty kolejny krąg.

New Hampshire (USA) 1966, pojedynczy pierścień w trawie.

Zdjęcia pochodzą z http://oldcropcircles.weebly.com oraz www.iccra.org