Uczeni z Uniwersytetu Adelaide statystycznie po raz pierwszy udowodnili, że
najwcześniejsze monumenty kamienne Wielkiej Brytanii, w tym kamienne kręgi,
zostały postawione w sposób synchroniczny zgodnie z ruchami Słońca i Księżyca,
5000 lat temu.
Badania,
opublikowane w Jurnal of Archeological
Science, pokazują, jak wiele korzyści dostarcza innowacyjna technologia 2D
i 3D w konstruowaniu kwantytatywnych testów wzorców ustawień w szeregu
kamiennych konstrukcji.
,,Nikt
tego wcześniej nie ustalił statystycznie, iż pojedynczy kamienny krąg został
wyciosany i postawiony z myślą o zjawiskach astronomicznych. To były wcześniej
tylko przypuszczenia i nie potwierdzone naukowo dywagacje.” – mówił kierownik
projektu, dr. Gail Higginbottom, który jest również pracownikiem Narodowego
Uniwersytetu Australijskiego.
Badając
najstarsze kamienne kręgi zbudowane w Szkocji (Callanish, kręgi stojące na
wyspie Lewis w Hebrydach i megality ze Stenness na Orkadach, obydwa kompleksy
powstałe jeszcze przed Stonehenge), naukowcy odkryli wielką koncentrację
trasowania kierunku Słońca i Księżyca podczas różnych ich cyklów. Co ciekawe,
nawet stawiane 2000 lat później kamienne monumenty w Szkocji o nieco prostszej
konstrukcji również wykazywały co najmniej jeden wzorzec astronomiczny, który w
bardziej zaawansowanej formie odkryto w wielkich kompleksach kamiennych.
Naukowcy ponadto dowiedli, że kamienie stawiano nie tylko w relacji do Słońca i
Księżyca. Skomplikowana korelacja kamiennych budowli została potwierdzona także
w stosunku do ukształtowania lokalnie krajobrazu i horyzontu.
 |
| Megality ze Stenness |
,,Te
badanie w końcu dowodzą, że starożytni Brytyjczycy ,,podłączali” Ziemię do
nieba za pośrednictwem starannie wyciosanych kamieni z uwzględnieniem ich
konkretnego ułożenia od monumentu, gdy zaczęto po raz pierwszy stawiać takie
budowle. Praktyka ta zachowała swoją ciągłość przez następne 2000 lat” – mówił
dr. Higginbottom.
 |
| Kamienie z Callanish |
,,Miejsce,
w jakich stawiano kamienie miało istotne znaczenie w kwestii na to, jak Słońce
i Księżyc były wówczas postrzegane, zwłaszcza pod względem czasu wschodów i
zachodów, jak i również innych procesów cyklicznych. Chociażby, gdy Księżyc
pojawia się w najbardziej wysuniętej na północ pozycji na horyzoncie, co zdarza
się raz na 18,6 lat. Prehistoryczni budowniczowie śledzili takie zjawiska
astronomiczne, z resztą nie tylko te, i kamienne budowle były ich narzędziem
pomiarowym” – kontynuował swoją wypowiedź dr. Higginbottom.
,,Na
przykład, w 50 % miejsc, północny horyzont jest stosunko wyższy i bliższy niż
wschodzące na najwyższy szczyt na północy południowe słońce, jak i słońce
podczas przesilenia letniego. W pozostałych 50 % miejsc, południowy horyzont
jest wyższy i bliższy niż północny, z zimowego przesilenia słońca wschodzącego
z tych najwyższych poziomów”. – dodał ponadto.
,,Ci
ludzie zdecydowali się wybudować wielkie kamienie z zastasowaniem zaawansowanej
precyzji i postawić na tle krajobrazu aby śledzić astronomiczne zjawiska, które
wówczas znali dość dobrze. Zainwestowali ogromną ilość wysiłku i pracy, aby to
zrobić. Mówi to nam, że wówczas istniał silny związek człowieka z naturą, który
był silnie rozbudowaną częścią ich kultury. Dowodzi to też, że świadomość
kosmologiczna stanowiła wyznacznik ich życia codziennego”.
Badania
opublikowane w prominentnym piśmie Jurnal
of Archeological, są realizowane w ramach Megalitycznego Projektu
Zachodniej Szkocji, prowadzonego przez dr. Higginbottoma i profesora Rogera
Claya, astrofizyka z Uniwersytetu Adelaide.
Źródło : Phys.org
Przekład i tłumaczenie: DK
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz